.
Kaat Pype onderzoekt de grenzen binnen het genre van de portretfotografie. Haar surrealistische verwijzingen tillen het portret naar een voor iedereen herkenbaar idee, begrip, situatie. Op deze manier geeft ze via een individueel portret een `gezicht` aan een veel bredere, universele ervaring. Ze reikt de kijker als het ware een beeld aan dat hij/zij kan gebruiken als label voor een gevoel of situatie of zelfs voor een groep van mensen binnen de samenleving.
Als oud-studente van de Dansacademie van de Fontys Hogeschool voor de Kunsten in Tilburg appelleert haar werk vaak aan Pina Bauch voor de beweging en het theatrale in de pose van haar modellen. De rauwe manier waarop ze de schoonheid van haar modellen in beeld brengt doet dan weer denken aan Marina Abramovich.
Kaat studeerde in 2004 af als Meester in de beeldhouwkunst aan het KASK in Gent. Tijdens deze opleiding evolueerde haar werk van beeldend naar video en fotografie. Haar afstudeerproject maakte ze als Erasmusstudente aan de Universidad de Bellas Artes in Lisboa en bestond uitsluitend uit video-installaties en fotografisch werk. Vanuit de beeldhouwkunst zijn de invloeden van Louise Bourgois en Paul Mc Carthy terug te vinden in haar eigenzinnigheid en durf.
Na haar opleiding fotografie aan de Hogeschool voor Wetenschap en Kunst Sint-Lucas in Gent blijft onder andere het `überstilistische` in het werk van van Olaf Erwin nazinderen in de beelden van Kaat Pype.
Ze plaatst haar modellen graag op een voor hen onnatuurlijke manier in hun eigen omgeving. Op die manier toont ze haar modellen zoals zij ze ziet. Ze worden ontdaan van hun individuele `in de wereld staan` en in het bevreemdende universum van Kaat Pype geplaatst.
"De letterlijkheid en snelheid van het medium fotografie spreekt me het meeste aan. Het weerspiegelt voor een deel hoe mijn brein werkt. Ondertussen is het een noodzaak geworden om een eigen universum te creëren. Op tijd heb ik geen vat, ik heb er ook weinig notie van. Maar een beeld staat stil, ik kan het vasthouden. Er gaat niets verloren, het blijft. Terwijl tijd wegglipt en ik al lang niet meer kan volgen. Het beeld is trouw, het is een leugen, het is mijn waarheid. Het is hoe ik het zie en wat ik wil tonen."
Joris Vanderborght van Bruthaus zegt over haar solo tentoonstelling in Waregem : "We zien autonome foto`s in een variërend geheel. Het eindresultaat is een niet-hier wereld. Deze foto`s refereren door hun scherpte naar een realisme dat nog een stuk verder gaat dan het Hyperrealisme, ik noem het Neurorealisme en zie vergelijkingen met Ron Mueck en Cindy Sherman.”
"Met Kaat Pype staat er een fotografe klaar aan de oever van het beeldendebiet. Kaat Pype toont ons beelden die gedrenkt worden in absurditeit en anti-poezie, balancerend op de grens tussen fictie en realiteit."